Δευτέρα 10 Ιουνίου 2013

Κατόπιν εορτής ! Η επόμενη μέρα του Athens Pride ...



Πόσο είχε λείψει μια πραγματική γιορτή σ' αυτήν την καταθλιπτική, νευρωσική και πληγωμένη πόλη!
10.000 άνθρωποι, φορώντας το χαμόγελό τους, πήραν τα παιδιά και τα σκυλιά τους, τους αγαπημένους τους, τα ποδήλατα, τα τύμπανα και τις σημαίες τους και βγήκαν στην καλοκαιρινή βροχούλα να τραγουδήσουν και να χορέψουν!

Ο γλυκύτατος και ακούραστος Άρης, συνεχώς πλάι στην σημαία!
 Ειρηνικά, με απύθμενο κέφι , με ζωντάνια, με πάρα πολλή αξιοπρέπεια, αυτή που πηγάζει από μέσα σου, όταν δεν μάχεσαι για να διατηρήσεις προνόμια. Για ποια προνόμια να μιλήσεις άλλωστε, όταν στερείσαι θεμελιωδών δικαιωμάτων; Εκτός και αν θεωρούμε «προνόμιο» το ότι τους «ανεχόμαστε» και δεν τους κυνηγάμε με τσουγκράνες ή δεν τους καίμε σαν λαμπάδες. Όχι, μιλάω για εκείνη την αξιοπρέπεια, που σε κάνει να πιάσεις το χέρι του διπλανού σου και να βγεις έξω μόνο και μόνο για να πεις : Υπάρχω!




Αυτό είναι το «έκτροπο» που σας σοκάρει;
Ναι, δεν ήταν πορεία, δεν ακουστήκαν επιθετικά, κλισεδιάρικά, εμετικά πλέον από την υπερβολική χρήση συνθήματα, τύπου «λαέ μην σκύβεις το κεφάλι», δεν υπήρχαν καν συνθήματα! Δεν έσπασαν πεζοδρόμια, δεν καήκαν κάδοι, δεν έπεσαν δακρυγόνα , ούτε ξύλο με τα ματ, δεν υπήρχαν αγριεμένα, παραμορφωμένα από την οργή πρόσωπα, ουρλιαχτά, σφιγμένες γροθιές, δεν υπήρχε τίποτα από όλη αυτήν την βία, την ασχήμια και τον παραλογισμό που έχει πλέον συνηθίσει στην καθημερινότητά του ο αθηναίος..

Υπήρχαν απλώς άνθρωποι, ζευγάρια, τα πιο πολλά νεαρά, αλλά και κάποια ηλικιωμένα, άλλα γκέι και άλλα στρέιτ, τα πρώτα ήταν από τις λίγες φορές που απολάμβαναν ένα δικαίωμα που θα έπρεπε να είναι αυτονόητο για όλους, να περπατάς στον δρόμο κρατώντας το χέρι του ανθρώπου που αγαπάς, ίσως να του δώσεις και ένα φιλί..

Ανάμεσά τους και μια χούφτα τρανς, λαμπερές, γελαστές, αγέρωχες! Πόσο πολύτιμο θα πρέπει να ήταν αυτό το συναίσθημα , να περπατήσεις μια φορά τον χρόνο έστω, στην Σταδίου και την Πανεπιστημίου κρατώντας το χέρι της φίλης σου (πόσες φορές άραγε θα έχουν κρατηθεί έτσι μέσα στα κρατητήρια;) , χωρίς φόβο, χωρίς γιουχαΐσματα, χωρίς φόβο ..

Πολλοί οι επικριτές του: «καρναβάλι», «οι κομπλεξικές δηλώνουν περήφανες...για τον εαυτό τους», «εδώ ο κόσμος χάνεται και οι ανώμαλες χτενίζονται», «Έχουμε γκέι παρέιντ καθημερινά στα κανάλια, πρέπει να παρελαύνουν και στους δρόμους;» και χίλια δύο ακόμη, πολύ χειρότερα..

Και όμως, δεν είναι έτσι. Είναι ένα φεστιβάλ υπερηφάνειας, για το 10% των συμπολιτών μας , ήτοι 1.100.000 Έλληνες και άλλα 700 εκατομμύρια στον πλανήτη, που ζούνε θεσμικά ΑΟΡΑΤΟΙ, που δεν απολαμβάνουν τα πυρηνικά, τα άκρως στοιχειώδη δικαιώματα που εκφράζονται σε μία και μόνη λέξη, που είτε σας αρέσει είτε όχι , είναι και το θεμέλιο της Δημοκρατίας: ΙΣΟΝΟΜΙΑ. 

 
Πως μπορεί να εμπεδωθεί η Δημοκρατία, αν τα δικαιώματα ισχύουν μόνο για όσους μας αρέσουν, για όσους εμείς μέσα από την προκατάληψη και την άγνοιά μας εγκρίνουμε και σε όλους τους άλλους τους λέμε: «σόρρυ χάσατε, αλλά παρεμπιπτόντως , πληρώστε μας τους φόρους σας, υπηρετείστε στον στρατό , εκπληρώστε κάθε υποχρέωση που πηγάζει από την ιδιότητά σας ως πολίτες φορολογούμενοι , ασχέτως και αν η πολιτεία δεν σας εγγυάται και δεν σας αναγνωρίζει το δικαίωμα στην τιμή, την αξιοπρέπεια, την κληρονομιά και την οικογένειά, ό,τι δηλαδή πιο στοιχειώδες , που το εγγυάται ακόμη και στο τελευταίο απόβρασμα της κοινωνίας, αρκεί να δηλώνει στρέιτ »;

Όταν θεσμικά δημιουργείς πολίτες Ά και Β΄ κατηγορίας, με τους δεύτερους να τους αγνοείς επιδεικτικά δεν μπορείς να λέγεσαι δημοκρατία, αλλά δικτατορία της πλειονότητας, δεν έχεις δημοκρατικό Σύνταγμα , αλλά κουρελόχαρτο, δεν έχεις κράτος δικαίου, αλλά ένα κράτος κατάφωρης και εντελώς παράλογης αδικίας.

«Υπάρχουν πολύ σοβαρότερα προβλήματα από το να ασχολούμαστε μαζί τους» είναι η γνωστή καραμέλα που πιπιλάνε δυστυχώς πολλοί : Όχι αγαπητοί μου, λυπάμαι αλλά όχι, όντως έχουμε πολύ σοβαρά προβλήματα, πεθαίνουν παιδάκια στην Αφρική, μειώνονται συντάξεις, υπάρχει ανεργία, ο καθένας παρκάρει όπου γουστάρει ( χρησιμοποιώ αυτολεξεί εκφράσεις ανθρώπων που χρησιμοποιούν το εν λόγω επιχείρημα). Όμως, με ποιο ακριβώς κριτήριο θεωρείτε ήσσονος σημασίας πρόβλημα εν σχέσει προς τα παραπάνω και τα όποια άλλα, το να μην υπάγεται ένα διόλου ευκαταφρόνητο ποσοστό των συμπολιτών μας στο ίδιο συνταγματικό και νομοθετικό πλαίσιο που υπάγεστε εσείς; 

Υπάρχει πιο θεμελιώδες πρόβλημα από την εφαρμογή της ισονομίας και της ισοπολιτείας σε μία δημοκρατική χώρα; Και αν ναι, με τι κριτήριο το ορίζετε, έχετε κάποιου είδους «σημαντικόμετρο»; Το multitasking στην διαχείριση προβλημάτων δεν παίζει; Μήπως να ξαναεφεύρουμε και τον τροχό;

 Δεν είναι άκρως υποκριτικό και ρατσιστικό να πεις σε δύο ομόφυλους συντρόφους , που ο ένας τους πεθαίνει στο νοσοκομείο και ο άλλος δεν έχει καν το δικαίωμα να τον επισκεφθεί , διότι δεν υπάρχει κανένα νομοθετικό πλαίσιο που να αναγνωρίζει την μεταξύ τους σχέση: σόρρυ παιδιά, αλλά το πρόβλημά σας δεν είναι και τόσο σημαντικό, εδώ πεθαίνουν παιδάκια στην Αφρική και μου έκοψαν την σύνταξη και υπάρχουν οδηγοί που παρκάρουν πάνω στις ράμπες, είναι δυνατόν να σας επιτρέψουμε να ζήσετε όπως θέλετε; Θα δικαιωθείτε την δευτέρα παρουσία, ή στην επόμενη μετενσάρκωσή σας. Ασχέτως και αν πιθανότατα ούτε δευτέρα παρουσία υπάρχει, ούτε μετενσάρκωση και αυτό που αναλογεί στον κάθε ένα και στην κάθε μία από εμάς ανεξαιρέτως είναι η μια, μοναδική, μικρή και άκρως πολύτιμη ζωή πάνω σε αυτόν τον πλανήτη και κάτω από τον ίδιο ήλιο..

Για όλους τους επικριτές του Πράιντ , που θεωρούν ότι η Λοατ κοινότητα θα έπρεπε να διεκδικεί τα δικαιώματά της με σοβαρότερο τρόπο, ενημερώνω πως τα θέτει εδώ και δεκαετίες με όλη την δέουσα τυπολατρία και σοβαρότητα , έχει συλλόγους και σωματεία, στέλνει επιστολές προς τους υπουργούς , προσφεύγει στα κοινοτικά δικαστήρια, ενίοτε γίνονται και επερωτήσεις στην Βουλή . Όπως όμως είναι φυσικό σε αυτήν την χώρα αυτές οι «σοβαρές» ενέργειες και πρωτοβουλίες, δεν προβάλλονται , τις περισσότερες φορές δεν δημοσιοποιούνται καν, πράγμα που καθιστά το Πράιντ , πολλαπλώς σημαντικό, διότι είναι ο μοναδικός άμεσος τρόπος να δηλώσεις την παρουσία σου και βρε αδελφέ, για μια έστω μέρα, να νιώσεις ισότιμος!

Το Πράιντ δεν εστιάζει στην πρόκληση και το κιτς , όπως πολλοί του καταλογίζουν. Αυτό είναι μια ήσσων παράμετρος στην οποία εστιάζουν οι φωτορεπόρτερς που απομονώνουν εικόνες για να δείξουν δήθεν έκτροπα και να πουλήσουν, κατά τον ίδιον τρόπο που παρουσιάζουν ξεφωνημένες στα κανάλια και όχι τον άνθρωπο της διπλανής πόρτας, τον γείτονα και τον συγγενή μας .


Μα τώρα σοβαρά, εφόσον μιλάμε για ένα ποσοστό που κατά προσέγγιση είναι ο ένας στους δέκα ανθρώπους που ο κάθε ένας από εμάς νομοτελειακά γνωρίζει, πως γίνεται , η εικόνα που έχει ο μέσος νους για τους γκέι , να είναι το στερεότυπο/ καρικατούρα του Φίφη, της Φτερούς και στην καλύτερη περίπτωση της ανδροπρεπέστατης Σωτηρίας Μπέλλου; Για σκεφθείτε το λίγο ...

Πρόσφατα, ένας κατά τα άλλα «έγκριτος» δημοσιογράφος, ήθελε να κάνει ρεπορταζ για τους γκέι και πήρε συνέντευξη από δύο νεαρά, όμορφα , καλλιεργημένα, ευτυχισμένα ζευγάρια. Τελικά, το ρεπορτάζ κόπηκε διότι κατά την εκτίμηση της παραγωγής παρά ήταν χαρούμενοι και υγιείς άνθρωποι για να τους προβάλλει! Ήθελαν μιζέρια, δυστυχία, αθλιότητα, ε.. και λίγο κιτς και ξεφώνημα για να συγκινηθούν οι τηλεθεατές..

Οι καρικατούρες προβάλλονται και η σοβαρότητα φιμώνεται συστηματικά. Το ΕΣΡ , δεν χάνει την ευκαιρία να δείξει την ομοφοβία του, παρακάτω βλέπετε το σποτάκι του Αthens Pride, που το «έκοψε» με το αιτιολογικό πως δεν εμπίπτει στην κατηγορία των σποτ με κοινωνικό μήνυμα , ούτως ώστε να προβληθεί δωρεάν στην τηλεόραση..



Αλλά έστω, ότι όντως το Athens Pride είναι μια κιτς πορεία, έστω ότι το «αμάρτημά» του είναι καθαρά αισθητικό , με τόσο κιτς που τρώτε καθημερινά σε αυτήν την χώρα, στις τηλεοράσεις, τον Τύπο, την ένδυση , την αρχιτεκτονική , τα μπουζούκια και τα γαρύφαλλα, το συγκεκριμένο σας ενόχλησε; Μήπως ξαναγίνεστε λίγο φαρισαίοι;

Σε μια πόλη που η οργή ξεχειλίζει , οι ακρότητες περισσεύουν, ο παραλογισμός κυβερνά και ο πολιτισμός υποχωρεί πανταχόθεν , παραχωρώντας την θέση του στην βαρβαρότητα και την ασχήμια, το Athens Pride, με την αβίαστη χαρά και την πολυχρωμία του, είναι μια σταγόνα πολιτισμού , ανθρωπιάς και χαράς που τόσο πολύ εμείς οι αθηναίοι την έχουμε στερηθεί.

Όλο αυτό το υπερήφανο και χαρούμενο πλήθος, βγαίνει μια φορά τον χρόνο για να φωνάξει ΥΠΑΡΧΩ και είμαι ΥΠΕΡΗΦΑΝΟΣ που ΧΑΙΡΟΜΑΙ την ζωή , όσο και αν με αγνοείτε , με χλευάζετε, με θεωρείτε κατώτερό σας. Υπάρχω και θα υπάρχω γιατί , όσο και αν δεν σας αρέσει , είμαι κομμάτι του ίδιου φυσικού νόμου που είστε και εσείς και λέγεται Εξέλιξη.

Αγαπάω όπως εσείς, πονάω όπως εσείς, επενδύω στον αγαπημένο/ αγαπημένη μου όπως εσείς και φτιάχνω οικογένειες ακριβώς όπως εσείς. Το ότι οι δικές σας οικογένειες σας δίνουν κοινωνικό κύρος, ενώ η δική μου θεωρείται στην χειρότερη περίπτωση βδέλυγμα και στην καλύτερη νομικώς ανύπαρκτη, είναι αποτέλεσμα του δικού σας ανώμαλου τρόπου σκέψης, όχι του δικού μου. Η διαφορά μας δεν είναι φυσική, είναι καθαρά επίπλαστη και υποκριτική, γιατί αν και είμαστε όλοι homo sapiens sapiens , έχουμε πολύ δρόμο ακόμη μέχρι να κατανοήσουμε και να αποδεχθούμε την διαφορετικότητα, αυτήν την διαφορετικότητα που η ιατρική, η ψυχιατρική και η βιολογία, εδώ και σαράντα ολόκληρα χρόνια την έχει χαρακτηρίσει ως ένα υγιέστατο και φυσικότατο σεξουαλικό προσανατολισμό.

Έχουμε ΟΛΟΙ δικαίωμα να ζούμε ισόνομα και ισότιμα κάτω από τον ίδιο ήλιο και μέχρι να το χωνέψετε , μια φορά τον χρόνο αυτή την πόλη θα την κάνουμε δική μας, με τραγούδια, γέλια, χορούς, άρματα, φιλιά , αγκαλιές , χαρά , εκπροσώπους ξένων πρεσβειών (μιας και η δική μας χώρα ποιεί την νήσσαν) , ε,  και με ολίγα φτερά και πίπουλα !

Τις υπόλοιπες 364 μέρες , μπορείτε να συνεχίσετε να παραχωρείτε την πόλη μας στους γνωστούς μπαχαλάκηδες για να την σπάνε, αφού αυτοί μυρίζουν τεστοστερόνη και σας σοκάρουν λιγότερο...

Κατά τον  ίδιον παραλογισμό,  θα έπρεπε να μαζευτούν υπογραφές για να μην γίνει η περιφορά του Επιταφίου στην Θεσσαλονίκη, διότι υπάρχουν αλλόθρησκοι και άθεοι που ενοχλούνται. Το άλλο Σάββατο η Συμπρωτεύουσα γιορτάζει για δεύτερη φορά  την δική της ημέρα Υπερηφάνειας και την στηρίζουμε ολόψυχα ! ! Άνθιμε πες αλεύρι ... :-)




6 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Μπράβο παιδιά! Χαίρομαι πολύ που υπάρχει το gay parade, στενοχωριόμουν πριν αρκετά χρόνια όταν σπούδαζα στην Ιταλία και έβλεπα το εκεί gay parade, σε μία συντηρητική καθολική χώρα και δεν υπήρχε ακόμη στην Ελλάδα!
Μακάρι να αλλάξει η κοινωνία μας σιγά σιγά και να δοθεί επιτέλους το δικαίωμα στον πολιτικό γάμο μεταξύ ομοφυλοφίλων, έστω ένα σωστό σύμφωνο συμβίωσης όχι αυτό το γελοίο χαρτί που υπάρχει σήμερα που δεν καλύπτει ούτε τους ετεροφυλόφιλους.
Την επόμενη φορά θα παραστώ στο Parade μαζί σας όπως κάθε χρονιά, δυστυχώς ήμουν εκτός Αθηνών αυτή τη φορά. Χαίρομαι όλο αυτό το θετικό κλίμα, είναι μία ανάσα στη μιζέρια μας. Χαίρομαι επίσης που διεκδικούμε όλοι μαζί (straight &gay) το δικαίωμα στην ισότητα.
Μπορεί να είμαι ετεροφυλόφιλη αλλά κανείς δεν μπορεί να υποτιμά το δικαίωμα στην ισονομία. Δεν κρινόμαστε από τις ερωτικές μας προτιμήσεις, το χρώμα, την εθνικότητα, το θρήσκευμα, το χρήμα αλλά από το αν είμαστε καλοί άνθρωποι ή όχι. Όλοι στον ίδιο πλανήτη ζούμε και έχουμε μία ζωή να χαρούμε, πάρτε το χαμπάρι επιτέλους!

vespina είπε...

Δεν θα μπορούσες να με εκφράσεις καλύτερα. Σε ευχαριστώ για το πολύ ωραίο άρθρο.

Ανώνυμος είπε...

Σας ευχαριστώ! Απόλαυση το άρθρο σας...

ευεκκαρτέρητος είπε...

Τόσα χρόνια γιατρός πρώτη φορά ακούω για τέτοιου είδους «εξελίξεις» στην Ιατρική και στην Βιολογία. Άς μην χρησιμοποιείται η επιστήμη σαν άλλοθι για τις ερωτικές επιλογές μιας θορυβούσης μειοψηφίας. Η οποία προκαλεί προβάλλοντας τα χούγια της ως πρότυπο, στοχεύοντας στο πιο ευάλωτο τμήμα του πληθυσμού, την νεολαία. Λυπάμαι που αυτή που υπογράφει το άρθρο είναι μία εκπαιδευτικός, δηλαδή ένας άνθρωπος στον οποίο εμπιστευθήκαμε την διαπαιδαγώγηση των παιδιών μας. Και κάτι ακόμη. Γι’ αυτό το ΜΟΛΩΝ ΦΡΑΠΕ σαν ιστορικός δεν αισθάνεσθε καθόλου ντροπή; Ή μήπως το θεωρείτε εξυπνάδα;

Επικούρεια είπε...

Εαν όντως είστε γιατρός, τότε πραγματικά λυπάμαι που πρώτος εσείς δεν ενημερώνεστε σχετικά με τις εξελίξεις της επιστήμης σας , αν και το ότι η ομοφυλοφιλία δεν ανήκει στις παραφιλίες, δεν αποτελεί κάποια καινοφανή εξέλιξη , που να δικαιολογεί την άγνοιά σας, μιας και έχει διαπιστωθεί ως φυσικός σεξουαλικός προσανατολισμός και έχει αφαιρεθεί από όλα τα δυτικά DSM , ήδη από την δεκαετία του 70. Αν και δεν είναι δουλειά μου , σας παραπέμπω στην wiki , όπου υπάρχουν παραπομπές στην πλειονότητα των πρόσφατων αλλά και παλαιότερων ερευνών πάνω στο εν λόγω θέμα , καλό θα ήταν να τις μελετήσετε προτού εκφέρετε ξανά την γνώμη σας επικαλούμενος την επιστημονική σας ιδιότητα https://en.wikipedia.org/wiki/Biology_and_sexual_orientation.
Να προσθέσω επίσης, ακριβώς επειδή επικαλεστήκατε την επιστημονική σας ιδιότητα, πως πραγματικά λυπάμαι διπλά, διότι έχετε δώσει όρκο να μην προκαλείτε βλάβη στους ασθενείς σας και το γεγονός ότι αναπαράγετε στερεότυπα, πλήρως και οριστικά ξεπερασμένα από την επιστήμη , που θέλουν την ομοφυλοφιλία ως ασθένεια, ή ως «αφύσικη συμπεριφορά» , είναιεξόφθαλμη πρόκληση βλάβης, προς τον όποιον όποιο ομοφυλόφιλο τύχει να χρειαστεί τις υπηρεσίες σας, δεδομένου ότι δεν τον αντιμετωπίζετε ως θα οφείλατε, ισότιμα και δεδομένου ότι συνεργείτε στην διάδοση αυτών των λανθασμένων στερεοτύπων, που του προξενούν βλάβη στην καθημερινότητά του.
Να σας πω επίσης, ότι ακριβώς λόγω της ιδιότητάς μου ( αν και δεν την επικαλέστηκα όπως κάνατε εσείς γράφοντας το συγκεκριμένο άρθρο) , έχω υποχρέωση να μιλώ υπεύθυνα και τεκμηριωμένα, ως έχει και η πολιτεία την υποχρέωση να προστατεύει την ελεύθερη έκφραση των ιδεών , ιδίως μέσα στον χώρο της παιδείας. Δεδομένου ωστόσο ότι οι ιδέες , για να έχουν ουσία και να μην προξενούν βλάβη, θα πρέπει να στοιχειοθετούνται από επιστημονικά δεδομένα, η ευθύνη στο τι εκφράζουμε όταν επικαλούμεθα την όποιαν επιστημονική μας ιδιότητα και ιδίως όταν απευθυνόμεθα σε νέους, είναι διπλή . Συνεπώς , αν και ήδη το έχουν πράξει πολλοί πριν από εμένα, επιφυλάσσομαι να παραθέσω σε επόμενο άρθρο, τα κύρια επιστημονικά δεδομένα που υπάρχουν μέχρι στιγμής για το εν λόγω ζήτημα, είναι τα ίδια στα οποία σας έχω ήδη παραπέμψει, οπότε δεν θα υπάρξουν εκπλήξεις, θα είναι άλλο ένα κείμενο για τους ανενημέρωτους και για όσους βαριούνται να διαβάζουν papers και studies.
Τέλος, σε ο,τι αφορά το μολών φραπέ ( και αυτό τω όντι μπορώ να σας το πω επικαλούμενη την ιδιότητά μου) , σας γνωρίζω ότι, ένα εξαιρετικά σημαντικό χαρακτηριστικό του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού, που τον καθιστούσε τόσο μεγαλειώδη ακόμη και στις απειράριθμες στιγμές της μικρότητας του, ήταν το χιούμορ του , το γεγονός ότι δεν δίσταζε να αυτοσαρκαστεί και να διακωμωδήσει ακόμη και τα πλέον ιερά και όσιά του. Ένα χαρακτηριστικό της σύγχρονης νεοελληνικής παρακμής, είναι ακριβώς ότι έχει θέσει ιδέες και αξίες πίσω από ένα τζάμι ιερότητας της αυθεντίας να μυρίζουν ναφθαλίνη και να σαπίζουν. Σας παραπέμπω σε προηγούμενο άρθρο μου για τα όρια της σάτιρας μέσα από τα διδάγματα του Αριστοφάνη : http://epicureasgarden.blogspot.gr/2012/09/blog-post.html

ευεκκαρτέρητος είπε...

Επειδή δεν καταλάβατε, το «πρώτη φορά» είναι ρητορικό. Και το λήμμα και το θέμα μου είναι γνωστά. Και κατά το παρελθόν είχαν εμφανισθεί τέτοιες θεωρίες, οι οποίες χρησιμοποιήθηκαν για την υπεράσπιση κάποιων εγκληματιών, για να εγκαταλειφθούν μετά τις αντιδράσεις της επιστημονικής κοινότητας.
Σε κάθε περίπτωση η εφ’ όλης της ύλης απάντηση μου, μακροσκελής και εκτενής, είναι ανηρτημένη στο blog μου. Μπορείτε να την δείτε εκεί εάν θέλετε και εάν αντέχετε απόψεις διαφορετικές από τις δικές σας. Επίσης θα βρείτε και έναν ορισμό της σάτιρας και μία μικρή αναφορά στο θέμα αυτό. Θα σας φανούν ιδιαίτερα χρήσιμα.