Λαλούν τα αηδόνια...

Η εβδομαδιαία επίσκεψη στους παππούδες μου περιλαμβάνει πάντοτε  αναμεμειγμένα  ευτράπελα και συγκινητικά και σκέφθηκα ότι μιας και  έχω φρέσκιες τις χθεσινές μνήμες, θα ήταν όμορφο να τις καταγράψω.

φωτογραφία ειλημμένη από
τον χρήστη

parafernalia

Χθες λοιπόν το απόγευμα,  η συζήτηση ξεκίνησε με το να προσπαθώ να εξηγήσω της γιαγιάς  πως να φτιάχνει φραπέ του παππού. Αφού της επανέλαβα  περί τις 20 φορές τις οδηγίες και γελούσε μόνη της που μπέρδευε την σειρά, πήρε χαρτί και στυλό , έγραψε λεπτομερέστατα : 2 κοφτές καφέ, 2μισι ζάχαρη , 1 δάχτυλο νερό, χτυπάω με το μηχανάκι καλά και στον πάτο και στα τοιχώματα του ποτηριού, να κάνει ντιν ντιν για να διαλυθεί η ζάχαρη, παγάκια , γάλα μέχρι τα 3/4 του ποτηριού , το υπόλοιπο νερό , καλαμάκι.

- Γιατί τόσο πολύ γάλα παιδί μου;

- Γιατί άρεσε του παππού αφ΄ενός και αφ΄ετέρου για να του είναι ελαφρύ στο στομάχι και πιο θρεπτικό.

- Ναι , σωστά, πάω να το κολλήσω στο ψυγείο...

Στον παππού , την περασμένη φορά του έδειχνα πως τους βιντεοσκοπούσα με το κινητό και είχε εντυπωσιαστεί πολύ, παρότι τον έχω βιντεοσκοπήσει αμέτρητες φορές. Χθες για αλλαγή του έβαλα κάποια αγαπημένα του τραγούδια  να παίξουν  στο κινητό από το youtube. Λαλούν τα αηδόνια και πλαντάζω …  Είχε δεκαετίες να το ακούσει και χαμογελούσε νοσταλγικά.

Προσπαθούσε να καταλάβει που αποθηκεύονται αυτά τα τραγούδια και πως παίζουν και του εξηγούσα με τον πιο απλό τρόπο την διαφορά ανάμεσα στο αναλογικό και στο ψηφιακό αρχείο και τι είναι το ίντερνετ.

- Παππού, οι δίσκοι που έχεις για το πικάπ σου είναι αναλογικά αρχεία, έχουν γραμμές, που τις διαβάζει μια βελόνα και τις αναπαράγει. Οι κασέτες σου έχουν μαγνήτες, οι φωτογραφίες σου είναι χαρτί με αποτυπώσεις φωτός σκιάς που αποδίδουν μια οπτική απεικόνιση . Σωστά;

- ( Το σκέπτεται λίγο..) Ναι, ακριβώς! 

-Ωραία, τα ψηφιακά αρχεία έχουν τελείως άλλη λογική, είναι όλα και όλα 2 ψηφία, το 0 και το 1 και ανάλογα με τους  άπειρους τρόπους που συνδυάζονται , οι συσκευές που έχεις σήμερα, τηλεόραση, ασύρματο τηλέφωνο, κινητό, dvd player (που δεν χρησιμοποιείς) κλπ τα αποκωδικοποιούν σε εικόνα και ήχο. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα, ο όγκος τους να είναι απειροελάχιστος. Παλιά ήθελες έναν τοοόσο μεγάλο 33άρη δίσκο βινυλίου για να έχεις  περίπου 15 μουσικά κομμάτια, 7 με 8 σε κάθε πλευρά,  τώρα σε αυτήν εδώ την τόση δα καρτούλα μνήμης, χωράνε ψηφιοποιημένα όλοι σου οι δίσκοι, τα βιβλία και οι 2000 φωτογραφίες σου... Ο παππούς  κοιτούσε σοκαρισμένος μια εμένα, μία την micro sd, καλά καλά δεν την έβλεπε…

- Και πως τα ψηφιοποιείτε ;

- Τις παλιές φωτογραφίες τις σκανάρουμε, θέλω να φέρω κάποια στιγμή εδώ το σκάνερ, είναι ένα ειδικό μηχάνημα  και το λαπ μου ( βλέμμα καθαρής απορίας για τα κινέζικα που τους έλεγα, αλλά δεν ρώτησαν περαιτέρω ευτυχώς).  Θα μου πάρει μερικές μέρες , αλλά κατόπιν θα σας τις περάσω σε μια ψηφιακή κορνίζα , φθηνή είναι και μοιάζει με αυτές που ήδη έχετε, μόνο που το  τζάμι της  μπροστά είναι σαν τηλεόραση  και θα   βλέπετε τις φωτογραφίες σας να εναλλάσσονται , ή μπορώ να το κάνω και με την τηλεόρασή σας, όταν η γιαγιά δεν βλέπει τα σήριαλ, της κάνω δήθεν ειρωνικά. Γελάει ο παππούς.

- Αχ τι ωραία!! Ναι μας το φτιάξεις! Και τους δίσκους πως τους «σκανάρεις» ; Ρωτάει η γιαγιά που έχει μια έφεση στο να ξεσηκώνει «εκφράσεις της νεολαίας» ( Γιάννη πάω να την κάνω τώρα , λέει του παππού μου όταν πάει για ψώνια..)

- Υπάρχουν ειδικά πικ απ, που βάζεις τον δίσκο από την μια και τον μετατρέπει σε cd από την άλλη…   

- Αααα! Μου λέει χαρούμενη που το κατάλαβε! Μπορείς να «σκανάρεις» και τους δίσκους μας;

- Όχι τους έχουν σκανάρει ήδη , δεν χρειάζεται, φτιάξε μου μια λίστα και θα σου γράψω τα τραγούδια που θες να τα παίζεις στο cd player.

- Τα cd  έχουν δύο πλευρές , όπως οι κασέτες ;

- Μια, στο έχω δείξει 1000 φορές, αν δεν το εμπεδώσεις, δεν σου γράφω τίποτα! Γελάει..

- Κάποτε την στενογραφία μου την ζήλευαν όλοι, τώρα με αυτά τα μόνιτορ που έχετε, δεν βγάζω άκρη…

- Ναι, κάποτε ήσουνα πουλί και σ΄αγαπούσανε πολλοί , την κοροϊδεύουμε με τον παππού.

-  Να μου κάνετε την χάρη, ορίστε μας!  Λέει δήθεν αυστηρά και γελάει ..

Καθημερινώς τους λέω, ψηφιοποιούνται εκατοντάδες χιλιάδες τραγούδια, βιβλία, φωτογραφίες, έργα τέχνης και μειώνονται σε όγκο όλο και περισσότερο τα μέσα που τα αποθηκεύουμε. Όταν θα ψηφιοποιηθεί και το τελευταίο βιβλίο στις βιβλιοθήκες της ανθρωπότητας, το κάθε σκοροφαγωμένο παλίμψηστο σε μοναστήρι, ο τελευταίος πίνακας,  εργόχειρο, ανασκαφή, τραγούδι, ποίημα, παρτιτούρα κλπ πράγμα που  λογικά θα πάρει λίγα χρόνια ακόμη, θα μπορεί πια ο κάθε άνθρωπος να διαθέτει όλη την ανθρώπινη γνώση, όλη την επιστήμη και την τέχνη σε μια αποθήκη που δεν θα είναι μεγαλύτερη από ένα κουτί τσιγάρα. Με κοιτάνε άναυδοι, εντυπωσιασμένοι, τρομαγμένοι…

      

-    - Ποιο τραγούδι θες να σου βάλω γιαγιά;

-        -   Ε ποιο άλλο; Το αλήτη με είπες μια βραδιά.

-          -Κοίτα παππού, γράφω στην αναζήτηση μόνο την λέξη αλήτης και μου δίνει ό,τι αποτέλεσμα υπάρχει: εγώ δεν ήμουνα αλήτης… αλήτη Καραμανλή (γελάνε) … αλήτη με είπες μια βραδιά, ορίστε!   

 Αντιλαμβάνεστε τα ασύλληπτα  μεγέθη των αλλαγών που έχει επιφέρει το διαδίκτυο στην ζωή μας; Αλλαγές, οι οποίες λόγω του εύρους, της ταχύτητας και της καταλυτικότητάς τους θα αργήσουν να αποτιμηθούν επαρκώς.  Αναλογιστείτε μόνο  αυτά τα λίγα : Τον 15ο αιώνα, ο άνθρωπος ανακαλύπτει την τυπογραφία, είναι μια χρονοβόρα διαδικασία, μία μία οι ψηφίδες για την σελιδοποίηση, χειροκίνητο πιεστήριο και στο τέλος άντε να βρεις τρόπους να διανέμεις το βιβλίο, ή την εφημερίδα. Και όμως, έτσι , μια μεγάλη μερίδα ανθρώπων που μέχρι τότε δεν είχαν πρόσβαση στην πληροφορία και στην γνώση, που μεγαλώναν σαν τα ζώα, με ελέω θεού Βασιλιάδες και παραινέσεις να υποτάσσονται στα βάσανα αυτού του κόσμου για να ανταμειφθούν στον επόμενο, συνειδητοποιούνται. Το βιβλίο δεν αποτελεί πλέον ολιγοπώλιο της εκκλησίας που φύσει θέσει υπηρετεί από την γέννεσή της τα απολυταρχικά καθεστώτα. Οι πληροφορίες αλλάζουν χέρια μεταξύ των επιστημόνων και των διανοουμένων, η αστική τάξη συνειδητοποιείται,  έρχεται ο διαφωτισμός και στην συνέχεια το αυτονόητο αίτημα, ο  απλός άνθρωπος  να είναι κύριος της μοίρας του, ξεσπούν οι  επαναστάσεις , γαλλική , αμερικανική, η δική μας εδώ στην Ελλάδα!

Και να σκεφθείτε ότι όταν συνέβαιναν όλα αυτά τα κοσμοϊστορικά γεγονότα, ο τηλέγραφος ήταν ακόμη σε πειραματικό στάδιο ,  για να μάθουν την έκβαση μιας μάχης, επικοινωνούσαν   με  φωτιές και κέρατα όπως στις βυζαντινές φρυκτωρίες ή τις αρχαίες πυρσείες , με κήρυκες και μαντατοφόρους. Μια εφημερίδα που τυπωνόταν στο πολιορκημένο Μεσολόγγι , έφθανε με χίλιους δύο κινδύνους και συνήθως μετά από εβδομάδες ή και μήνες, σε άλλες περιοχές, όχι και τόσο μακρινές. Άνθρωποι γεννιόνταν και πέθαιναν χωρίς να έχουν ιδέα για τις επαναστάσεις, πολεμικές, ιδεολογικές, επιστημονικές που συνέβαιναν λίγα χιλιόμετρα μακρυά τους.  Και όμως, με εκείνα τα μέσα, που σήμερα μας φαντάζουν πρωτόγονα, άλλαξε η ανθρωπότητα ριζικά και προς το καλύτερο.

Αλλά και μέχρι πριν 15 χρόνια, για να κοινοποιήσει ο οποιοσδήποτε ένα πόνημά του, έπρεπε να έχει κανάλια διανομής, εφημερίδες, εκδοτικούς οίκους, δισκογραφικές εταιρείες, γκαλερί, με ο,τι συμβιβασμούς και αποκλεισμούς αυτό συνεπάγετο.   Φαντασθείτε λοιπόν σήμερα, που με ένα κλικ , ο  κάθε απλός και ανώνυμος άνθρωπος, μπορεί να κοινοποιήσει τις ιδέες, τις γνώσεις , την τέχνη και τις πληροφορίες του σε αναρίθμητους συνανθρώπους του, χωρίς μεσάζοντες, χωρίς συμβιβασμούς! Σύμφωνοι, υπάρχει αυτή την στιγμή ένα πληροφοριακό ή και παραπληροφοριακό αν θέλετε χάος, αλλά ακόμη και αυτό είναι μια πρόκληση για τον κάθε έναν από εμάς να αξιολογεί , να επιλέγει, να επεξεργάζεται και να αξιοποιεί σε προσωπικό επίπεδο τις πληροφορίες που λαμβάνει.

 Διανοηθείτε  την  επανάσταση που έχει φέρει το διαδίκτυο , τις τεράστιες αλλαγές στην ανθρώπινη επικοινωνία, φιλίες, έρωτες, συλλογικές δράσεις, επαναστάσεις ,   όλα ήδη εκκινούν από εκεί και είναι μονόδρομος μελλοντικά η κοινωνική και πολιτειακή οργάνωση να ορίζεται διαδικτυακά με την συμμετοχή όλων,  πολιτειακές αλλαγές, συμμετοχική δημοκρατία , νόμοι και  συντάγματα και ποιος ξέρει τι άλλο, αφού  είμαστε μόνο στην αρχή! Οι αλλαγές που πρόκειται να ζήσουμε εμείς και πολύ περισσότερο τα παιδιά μας,  είναι τέτοιες που ακόμη και ο πιο ευφάνταστος νους δεν  μπορεί να προβλέψει και έχω κάθε λόγο να είμαι αισιόδοξη για το μέλλον μας. Μπορεί οι γεωπολιτικές ανακατατάξεις να κάνουν τις παρούσες γενιές να υποφέρουν, όμως, όπως και τότε, η μετάδοση της πληροφορίας σε όλο και περισσότερους ανθρώπους, όλο και πιο άμεσα, όλο και πιο διαδραστικά, όπως και το κοινό περί δικαίου αίσθημα στο τέλος θα επικρατήσουν..  

 -  Όλο αυτό με ξεπερνάει παιδί μου, λέει ο παππούς ανασηκώνοντας τους ώμους και στυλώνει μελαγχολικά το βλέμμα του στο κενό με εντυπωσιασμό και απόγνωση μαζί , όπως  κάθε φορά που του εξηγώ ακριβώς τα ίδια πράγματα με την προηγούμενη και μου επαναλαμβάνει τις ίδιες ακριβώς απορίες και μου διηγείται ακριβώς  τις ίδιες ιστορίες.

- Αν χαλάσει το κινητό μου θα χάσω και τον αριθμό μου; Ρωτάει .

-       -   Όχι, πες ότι το κινητό σου είναι το σώμα και η καρτούλα αυτή , που την λένε sim, είναι το μυαλό . Ακόμη και αν πεθάνει το σώμα το μυαλό μένει, θα το φυτέψουμε αλλού και θα έχεις το ίδιο νούμερο..

-          - Ακόμη και αν πεθάνει το σώμα… Ξέρεις, τότε που διαβάζαμε σαν παιδιά τον  Ιούλιο Βερν  και έγραφε ότι θα πετάμε με αεροπλάνο στην Αμερική σε λίγες ώρες, οι φίλοι μου γελούσαν και κοροϊδεύαν. Είχαμε δύο καράβια που έκαναν την διαδρομή, τον Βύρωνα και τον Έντισον, 15 μέρες έκανε το ένα για να πάει, 16 το άλλο για να γυρίσει…

 Η επανάληψη, παρότι εκ των πραγμάτων στην περίπτωσή τους μόνο μήτηρ μαθήσεως δεν είναι και συχνά υποκρίνομαι ότι με εκνευρίζει για να τους κάνω να γελάνε,   είναι συνώνυμη με την στοργή και την γαλήνη. Κάθε εβδομάδα περιμένω να τους δω, για να μου διηγηθούν τα ίδια πράγματα, να τους εξηγήσω τα  ίδια πράγματα, να γελάσουμε με τα ίδια πράγματα... Είναι ένα προστατευτικό κουκούλι γεμάτο αγάπη ... 

φωτογραφία ειλημμένη από
http://petbirds.gr/content/104/

Φανταστείτε ότι έχουν κινητό από το 1998 αλλά κάθε εβδομάδα με ρωτάνε τι κάνουν λάθος και «χαλάει το τηλέφωνο» ,  μετρήστε λοιπόν επαναλήψεις στα λόγια : Ααααχ, βρε γιαγιά πόσες φορές σου έχω πει, αν δεις κάτι περίεργο στην οθόνη πάτα το ΚΟΚΚΙΝΟ να καθαρίσει!! Όχι παρατεταμένα βρε παππού , θα σβύσει το τηλέφωνο, έχεις ΗΔΗ χαλάσει το ασύρματο που του πατάς το κουμπί τόσο δυνατά, δεν κλείνει πια, έχεις χαλάσει και το τηλεκοντρόλ, δεν σβήνει η τηλεόραση! 

- Σου έχω πει ότι στο θέατρο Κεντρικόν, έναντι του αγάλματος του Κολοκοτρώνη , ο διευθυντής της ορχήστρας, Αποστολόπουλος λεγόταν και ήμασταν φίλοι,  όταν με είδε να μπαίνω μέσα, διέκοψε την ορχήστρα από το τραγούδι που έπαιζαν και ξεκίνησε να  παίζει το λαλούν τα αηδόνια και πλαντάζω  γιατί ήξερε πόσο πολύ μου άρεσε;

- Αμάν βρε Γιάννη, όλο τα ίδια και τα ίδια! Φτιάχ’ του ένα τρανζίστορ να τα ακούει τα βράδια εδώ στην πολυθρόνα να τον παίρνει ο ύπνος..

-Ναι παππού, γι΄αυτό στο έβαλα πρώτο … θυμάσαι; Κάτσε να στο ξαναβάλω…

- …

                                                                                    
                                                                            ακούστε το :-)

                             Λαλούν  τ’  αηδόνια  και  πλαντάζω  ανθούν  τα  ρόδα  και  μεθώ,

το  φεγγαράκι  κουβεντιάζω  και  μου  ‘ρχεται  να  τρελαθώ.

------

Μια  μαγεμένη  ανατριχίλα  με  περιμένει  κάθ’  αυγή,
θαρρώ  πως  βγάζω  ανθούς  και  φύλλα  κι  απλώνω  ρίζες  μέσ’  τη  γη.

------

Μα  ποιο  μεθύσι  και  ποια  τρέλα  και  ποια  ανοιξιάτικη  χαρά,
μοιάζει  μ’  αυτή  που  φέρνεις  έλα,

  κι  όλα  τα  νοιώθω  μια  φορά.