Όταν η προηγούμενη κυβέρνηση επεξεργαζόταν το ασφαλιστικό νομοσχέδιο, είχα ακούσει στο ραδιόφωνο από την τότε υπουργό να λέει πως λειτουργούσαν 170- τόσα, ή 190- τόσα ( δεν θυμάμαι πλέον) ταμεία κύριας και επικουρικής ασφάλισης και πως αγωνίζονταν για να τα μειώσουν δεδομένου του τρομακτικού ασφαλιστικού αδιεξόδου. Το νούμερο όντως ήταν εξωφρενικό και όσο και αν έχω ψάξει σήμερα να μάθω , μετά από τις συγχωνεύσεις που έγιναν , πόσα ταμεία ακόμη εξακολουθούν να υπάρχουν , δεν βρήκα τίποτα σχετικό στο διαδίκτυο. Θυμάμαι επίσης , ότι τότε,ενώ ήταν να συμπεριληφθούν τα ταμεία των δικηγόρων και των δημοσιογράφων στις συγχωνεύσεις , σκανδαλωδώς μετά από τις σφοδρές αντιδράσεις των συνδικαλιστικών τους οργάνων , τα ταμεία τους εξαιρεθήκαν από το νομοσχέδιο। Ανορθολογική αλλά επόμενη έκβαση των πραγμάτων, δεδομένου ότι οι μισοί βουλευτές είναι δικηγόροι και οι δημοσιογράφοι αποτελούν άτυπα αλλά ουσιαστικά την 4η εξουσία σε αυτόν τον τόπο , ο οποίος ουδέποτε ευτύχησε να δει μια κυβέρνηση που να μην λειτουργεί με μικροκομματική μικρόνοια και να μην έχει ψηφοθηρικά και πελατειακά αλισβερίσια που να προωθούν τα μικροσυμφέροντα της εκάστοτε συντεχνίας εις βάρος του κοινωνικού συνόλου.
Παρότι δεν είμαι οικονομολόγος διερωτήθηκα λοιπόν και εξακολουθώ να διερωτώμαι : Γιατί όχι, ΈΝΑΣ ασφαλιστικός φορέας για όλους;
Όταν την δεκαετία του '30 δημιουργήθηκε το ΙΚΑ, ο σκοπός του ήταν να λειτουργεί ακριβώς , ως ο κύριος φορέας ασφάλισης για όλους τους μισθωτούς. Εν συνεχεία, κάθε συντεχνία που ισχυροποιείτο , απεγκολλάτο από αυτόν τον κύριο ασφαλιστικό κορμό και έκανε το δικό της ταμείο. Πρακτικά αυτό σήμαινε ότι κάθε συντεχνία αλλά και κάθε εργαζόμενος εξατομικευμένα, κοίταζε το μικροσυμφέρον του αδιαφορώντας για τα συμφέροντα των υπολοίπων εργαζομένων, ο γιατρός αδιαφορούσε πλήρως για τις ασφαλιστικές παροχές της καθαρίστριας που του καθάριζε το γραφείο , ο δημόσιος υπάλληλος για το τι τύχη θα έχει η κοπέλα που του πουλούσε ρούχα κ.ο.κ
Στην πορεία , άλλα Ταμεία πτώχευσαν και επανασυγχωνευθήκαν στο ΙΚΑ συμβάλλοντας στο να εξανεμιστούν τα ήδη ισχνά αποθεματικά του και άλλα, ενώ ήταν εύρωστα , είτε από κακοδιαχείριση , είτε επειδή εξαναγκάσθηκαν να συγχωνευθούν με άλλα πτωχευμένα ταμεία, είτε επειδή εξαναγκάσθηκαν εκ των υστέρων ,να ασφαλίσουν επαγγελματικές ή κοινωνικές ομάδες , που δεν είχαν δώσει μέχρι τότε και δεν θα μπορούσαν ούτε και μελλοντικά να δώσουν επαρκείς ασφαλιστικές εισφορές, έφθασαν στα όρια της κατάρρευσης. Έτσι λοιπόν σήμερα φθάσαμε σε μια τραγική στιγμή, όπου για τους ήδη συνταξιούχους μας το κράτος αφού τους κουτσούρεψε συντάξεις και δώρα, πρέπει όχι πλέον να κόβει από τον προϋπολογισμό του , αλλά ακόμη χειρότερα να δανείζεται με επαχθέστατους όρους για να τους πληρώνει κάθε μήνα, ενώ όλοι οι νέοι άνθρωποι επαναλαμβάνουμε το ίδιο σλόγκαν για το εργασιακό μας μέλλον : <<Σιγά μην πάρουμε ποτέ σύνταξη>>.
Και ξαναρωτάω : Γιατί όχι ΈΝΑΣ ενιαίος ασφαλιστικός φορέας για όλους ;
Ένας ασφαλιστικός φορέας για όλους , με πλαφόν κατώτατης και ανώτατης σύνταξης για όλους τους εργαζομένους, μισθωτούς, αυτοαπασχολούμενους κλπ , η οποία θα διαμορφώνεται αναλογικά ως προς τις εισφορές , που θα οφείλει να πληρώνει ο κάθε εργαζόμενος με βάση το επάγγελμα και τα έσοδά του και με επικουρικά ταμεία ανά κλάδο, που να λειτουργούν ως ενισχυτικά της κύριας συντάξεώς του.
Ένας ασφαλιστικός φορέας για όλους , με έναν πρόεδρο, όχι εκατόν τόσους, με μια κεντρική διεύθυνση και όχι εκατόν τόσες και άρα με σημαντικά λιγότερα έξοδα διαχείρισης και λειτουργίας.
Ένας ασφαλιστικός φορέας για όλους με ενιαία και όχι κατακερματισμένη όπως είναι σήμερα κινητή και ακίνητη περιουσία , που να εκδίδει έναν ετήσιο ισολογισμό για να ξέρουμε όλοι οι ασφαλισμένοι τί έχουμε και τί δεν έχουμε , ποιές είναι οι προοπτικές και ποιες οι ανάγκες μας και να απαιτούμε ορθολογική αξιοποίηση της περιουσίας αυτής , ώστε να πάψουν αυτά τα τραγικά και αδιανόητα για την δημοσιονομική μας κατάσταση φαινόμενα , να υπάρχουν φερ' ειπείν εγκαταλελειμμένα και αναξιοποίητα κτίρια διάσπαρτα ανά την Ελλάδα, που δεν ξέρουμε σε ποιον ασφαλιστικό φορέα ανήκουν και γιατί δεν τα αξιοποιεί ώστε να είναι κερδοφόρα.
Ένας ασφαλιστικός φορέας για όλους , που συγχωνεύοντας τις κατάσπαρτες μονάδες υγείας των σημερινών ταμείων και κάνοντας συμβάσεις με κάθε γιατρό που ενδιαφέρεται να είναι συμβεβλημένος μαζί του, θα μας επιτρέπει χωρίς να ισοπεδώνεται η αξιοπρέπειά και η αντοχή μας πίσω από ατελείωτες ουρές για έναν γιατρό, μια σφραγίδα, μια υπογραφή, να έχουμε γιατρούς σε κάθε γειτονιά, ιατρεία και διαγνωστικά εργαστήρια σε κάθε δήμο , χωρίς “ραντεβού” μηνών , χωρίς παρακαλετά και φακελάκια , χωρίς να χάνονται άνθρωποι που έχουν άμεση ανάγκη περίθαλψης στα γρανάζια της γραφειοκρατίας, της αδιαφορίας ή της αλαζονείας των εργαζομένων στα ταμεία.
Ένας ασφαλιστικός φορέας για όλους πλήρως μηχανογραφημένος και άρα πλήρως ελεγχόμενος, ώστε να μην υπάρχουν διπλοεγγραφές και τριπλοσυνταγογραφήσεις, μαφίες των φαρμάκων, ψεύτικες άδειες, συντάξεις που δίνονται σε αναπήρους - μαϊμού, σε 50-χρονους -“αντιστασιακούς”, ή σε ... πεθαμένους και χωρίς να χάνονται ένσημα και αναρρωτικές ...στον δρόμο μεταξύ εργοδοσίας και Ταμείου. Με βιβλιάρια υπό μορφήν πιστωτικής κάρτας με μικροτσιπ, που θα φέρουν όλες τις ασφαλιστικές μας πληροφορίες και το ιατρικό μας ιστορικό , τα φάρμακα που πρέπει να λαμβάνουν κάθε μήνα όσοι έχουν χρόνιες παθήσεις , τις αλλεργίες μας και όλες εκείνες τις πληροφορίες που θα έπρεπε να ξέρει κάθε γιατρός για να μας νοσηλεύσει όταν παραστεί ανάγκη και που πολλές φορές , ακριβώς επειδή δεν τις διαθέτει χάνεται πολύτιμος χρόνος , γίνονται ιατρικά λάθη και χάνονται ζωές άδικα.
Κυρίως δε : Ένα Ταμείο για όλους , ώστε να μην υπάρχουν συντεχνιακά μικροσυμφέροντα που επιδιώκονται και υλοποιούνται εις βάρος του συνόλου των εργαζομένων. Για να αρχίσουμε επιτέλους μέσα από το διακύβευμα της δικής μας τύχης, να νοιαζόμαστε για τύχη του διπλανού μας, για τις τύχες όλων μας,για να είναι γνωστό και πλήρως εμπεδωμένο σε κάθε έναν από εμάς ότι με την μαύρη εργασία, με το να απασχολούμε ανασφάλιστους, υποθηκεύουμε το δικό μας μέλλον, την δική μας σύνταξη, την δική μας περίθαλψη, και ότι κάθε εργαζόμενος , είτε υψηλά είτε χαμηλά αμειβόμενος δικαιούται να έχει αυτές τις ορισμένες και στοιχειώδεις, απολαβές που θα έπρεπε στην εποχή που ζούμε να είναι αυτονόητες και αδιαμφισβήτητες : Ασφάλεια, Περίθαλψη, Σύνταξη και προπαντός, Αξιοπρέπεια .
Δεν είμαι οικονομολόγος, δεν έχω ούτε τις γνώσεις, ούτε μπορώ να μιλήσω με τεχνικούς όρους για να εκφράσω την άποψή μου। Αν η πρότασή μου είναι ανορθολογική , ας μου το εξηγήσει κάποιος που να ξέρει περισσότερα, ωστόσο διερωτώμαι : Δεν υπάρχει ΈΝΑΣ πολιτικός στα τόσα χρόνια που να μην επεξεργάστηκε αυτήν την ιδέα; Που με λίγη περισσή λογική , με λίγο παραπάνω σθένος και ήθος να προωθήσει αυτό το αίτημα και να συγκρουστεί με τα μικροσυντεχνιακά συμφέροντα της αγοράς; Δεν υπάρχει ΈΝΑΣ Έλληνας εργαζόμενος, που έστω υπό την απειλή της επικείμενης κατάρρευσης των ασφαλιστικών μας ταμείων , να βάλει τον εαυτούλη του λίγο πίσω και να διεκδικήσει , να απαιτήσει , μια συλλογική και δίκαιη λύση για το ασφαλιστικό;
Εδώ μπορείτε να πάρετε μια ιδέα για το πόσα ασφαλιστικά ταμεία λειτουργούν σήμερα στην Ελλάδα, δεν μπορώ να ξέρω αν η λίστα είναι πλήρης, βγάζετε άκρη ;
